Şak
: onom → şık<sup
Tarihte En Eski Kaynak
çak "çarpma ve vurma sesi, taş veya çakıl sesi, kırbaç sesi, alkış sesi, dil sesi, kuş sesi" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]
şaklamak [ Kitabü-l İdrak Haşiyesi (1500 yılından önce) ]
şaḳıldı [ Danişmend-Name (1360) ]
cangırtı "çan ve çıngırak sesi" [ Mütercim Asım, Burhan-ı Katı Tercemesi (1797) ]
şangır "cam kırılma sesi" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
şakırdamak "şiddetli yağmur sesi, bülbül sesi" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
şırak "tokat sesi, yassı şey darbesi sesi" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
şakşakî "alkışçı, dalkavuk" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
Ses yansımalı sözcüktür. Daha fazla bilgi için şık<sup maddesine bakınız.
Ek Bilgi
Bir yandan çak/çakır, diğer yandan şık/şıkır grubuyla anlam ilişkisi vardır. /Ç/ ve /ş/ önsesli biçimler 20. yy"a dek eşdeğer olarak kullanılmıştır (çakır çukur, çıkırtı vb.).Benzer Kelimeler
Etiketler: Cinsi, onomatope - ses yansımalı kelime kategori veya etiketlerine bağlıdır. Şak ne demek?
