Şen
~ Erm şén շէն / OFa *şēn meskûn ve mamur yer, abad < Ave şi-/şiti- yerleşmek, ikamet etmek, kalabalık olmak
Tarihte En Eski Kaynak
şén "meskûn, mamur, abadan" [ Kitabü-l İdrak Haşiyesi (1500 yılından önce) ]
"neşeli, güleryüzlü" [ Dede Korkut Kitabı (1400 yılından önce) : Geldügümce seni şen görüridüm, güleridüñ oynarıduñ, şimdi nolduñ, dedi. ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
Ermenice şén շէն veya Orta Farsça (Pehlevice veya Partça) yazılı örneği bulunmayan *şēn "meskûn ve mamur yer, abad" sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Avesta (Zend) dilinde şi- veya şiti- "yerleşmek, ikamet etmek, kalabalık olmak" fiilinden türetilmiştir.
Ek Bilgi
Ermenice şén, Gürcüce şeni (meskûn yer, köy) ve Süryanice şainā (meskûn yer, başarı, neşe) biçimleri Orta Farsçadan alıntı olmalıdır. Ancak özgün Farsça sözcük kaydedilmemiştir. Türkçe sözcük ya Ermeniceden, ya da Orta Farsça konuşma dilinin kayda geçmemiş bir lehçesinden alınmış olmalıdır.Benzer Kelimeler
Etiketler: Alıntı, Ermenice, Orta Farsça, Türeme, Avesta kategori veya etiketlerine bağlıdır. Şen ne demek?
