Çok
< ATü *çaw- bağırmak, çağırmak, gürültü etmek +Ik → çavuş
Tarihte En Eski Kaynak
çōk "kalabalık, gürültü, kaynaşma (isim)" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]
çoχ/çoğ/çok "kalabalık, sayıca çok (sıfat)" [ Dede Korkut Kitabı (1400 yılından önce) : Kazan oğlu Uruz'uŋ üzerine çok savaşdılar ]
çok "çokluk (isim) ve çok (sıfat)" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
Ana Türkçe yazılı örneği bulunmayan *çaw- "bağırmak, çağırmak, gürültü etmek" fiilinden +Ik sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için çavuş maddesine bakınız.
Ek Bilgi
Karş. Eski Türkçe çogı (münakaşa - Kaş), çogla- (bağırmak, çağırmak - Kaş), çoχ- (üşüşmek - Kaş), çoχra- (fokurdama, kaynaşma - Kaş). ● Sıfat olarak 14. yy"dan sonra kop (miktarca çok) sözcüğünün yerini almıştır.Etiketler: Türeme, Ana Türkçe veya Proto-Türkçe kategori veya etiketlerine bağlıdır. Çok ne demek?
