Tekin
< TTü dek/denk uygun, münasip +In → dek<sup
Tarihte En Eski Kaynak
dekin "uygun, şanslı, kötü ruh veya kötü talih etkisinde olmayan" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1500 yılından önce) : dekin yérde kişi divane olmaz ]
tekin "boş, cinlerden hali" [ İbrahim Alaattin (Gövsa), Yeni Türk Lugatı (1930) ]
tekinsiz "uğursuz" [ İbrahim Alaattin (Gövsa), Yeni Türk Lugatı (1930) ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
Türkiye Türkçesinde dek veya denk "uygun, münasip" sözcüğünden +In sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için dek<sup maddesine bakınız.
Ek Bilgi
Halk diline ait bir sözcük iken 20. yy"da yazı diline ithal edilmiştir. /t/ sesinin korunması lehçe etkisi olmalıdır. || Bugünkü Türkçe kullanımdan düşmüş olan Eski Türkçe > Türkiye Türkçesinde tekin (tenha, ıssız) < tek ayrı sözcüktür.Etiketler: Türeme, Türkiye Türkçesi kategori veya etiketlerine bağlıdır. Tekin ne demek?