Orun
< ETü or- 2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek +In ☼ ● Uy << ETü orun
Tarihte En Eski Kaynak
orun "yer, makam, taht, konak, gâh" [ Uygurca (900 yılından önce) ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
Eski Türkçe or- "2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek" fiilinden +In sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe orun sözcüğünden evrilmiştir.
Ek Bilgi
Anlam ilişkisi için karş. yarım < yar-. Aynı şekilde İngilizce half < Germence *skelf- (kesmek).Benzer Kelimeler
Etiketler: Türeme, Eski Türkçe, İlk kullanım, Ses evrimi kategori veya etiketlerine bağlıdır. Orun ne demek?