Fino
~ İt fino kaba olmayan, ince, kıymetli, bir köpek türü << OLat *finus bitirilmiş, cilalı, ayrıntısıyla işlenmiş, kaba olmayan < Lat finis son, uç → final
Tarihte En Eski Kaynak
fino köpeği "bir tür küçük kucak köpeği" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.
Kelime Kökeni
İtalyanca fino "kaba olmayan, ince, kıymetli, bir köpek türü" sözcüğünden alıntıdır. İtalyanca sözcük Geç Latince yazılı örneği bulunmayan *finus "bitirilmiş, cilalı, ayrıntısıyla işlenmiş, kaba olmayan" sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük Latince finis "son, uç" sözcüğünden türetilmiştir. Daha fazla bilgi için final maddesine bakınız.
Ek Bilgi
İtalyanca feluca (aynı anlamda) muhtemelen Arapça veya Türkçeden alınmıştır. Ancak sözcüğün Türkçe telaffuzu, Rumca veya İtalyanca etkisini düşündürür. Arapçadan direkt alıntıda /feluke/ beklenirdi. || Yunanca sözcük MS 2. yy"da İskenderiyeli Athenaeus"tan beri kaydedilmiştir. Ancak Yeni Yunanca εφέλκω fiilinden türetilmesi yakıştırma olabilirEtiketler: Alıntı, İtalyanca , Ses evrimi, Orta Latince, Türeme, Klasik Latince kategori veya etiketlerine bağlıdır. Fino ne demek?
