Bağ

<< ETü bağ < ETü ba- bağlamak +Ig ☼ Or, Kaş

Tarihte En Eski Kaynak

bağ "bağ, düğüm, akit, ittifak " [ Orhun Yazıtları (735) ]
bağlamak [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]
bağlantı "rabıta" [ Hamit Zübeyr & İshak Refet, Anadilden Derlemeler (1932) ]
bağıntı "izafet" [ TDK, Felsefe ve Gramer Terimleri (1942) ]
bağıl "izafi" [ TDK, Türkçe Sözlük, 1. Baskı (1945) ]
bağlaç "gramerde rabıta" [ TDK, Türkçe Sözlük, 1. Baskı (1945) ]
bağımsız "tabi olmayan, müstakil" [ TDK, Türkçe Sözlük, 1. Baskı (1945) ]

Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.

Kelime Kökeni

Eski Türkçe bağ fiilinden evrilmiştir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe ba- "bağlamak" fiilinden +Ig sonekiyle türetilmiştir. (İlk kullanımı: Or, Kaş)

Ek Bilgi

Bağ adının kökü olan fiil, Türkiye Türkçesinde ba- ve bağ- şeklinde 19. yy"a dek kullanımda kalmıştır. Dil Devrimi döneminde ortaya atılan bağımsız, bağıntı gibi türevler, teorik olarak, kullanımdan düşmüş olan bağ- fiilinden türetilmişlerdir.

Etiketler: Ses evrimi, Eski Türkçe, Türeme, İlk kullanım kategori veya etiketlerine bağlıdır. Bağ ne demek?